Op 27 maart, na een regenachtig weekend – met veel spanning en nagelbijten - was het dan zover. De geplande wandeling in het Vrieselhof ging vertrekken om 10.30 u op de parking.
Iedereen was goed op tijd en de weergoden waren ons goed gezind. Geen regen te bespeuren en dat deed goed aan de gemoederen. Met 15 stonden we te trappelen om de wandeling aan te vatten, maar dat was buiten de Fotogroep gerekend. Eerst werd er een koffie (of andere drank) aangeboden aan de deelnemers. De Remise die normaal opengaat om 11.00 u was toch zo vriendelijk om ons vroeger te ontvangen. Na de nuttiging van onze vloeibare versnapering gingen we dan op weg.
Het Vrieselhof lag te blinken in het zonlicht, maar zou later aan de beurt komen.
We volgden de uitgestippelde route (met kaart) en doorkruisten een bosrijk gebied dat nog in volle ontwikkeling was. Aan het einde kwamen we terecht op een betonweg die ons langs het anti-tankkanaal naar het Fort van Oelegem voerde. De groep was toen reeds een langgerekte stoet, we waren tenslotte op weg met fotografen!!!
Het Fort van Oelegem is niet toegankelijk in deze periode, maar over de in-gang begint het vlonder-pad, aangelegd in een semi-moerasgebied. Eén van de hoofdpunten daar is een bomkrater die nooit is opgevuld en aan de natuur werd overgelaten – prachtig.
Dit was zowat het uiterste punt van de wandeling, dus gingen we langs de Heidebeek terug richting kasteel. In de buurt staat nog een duiventoren, klein maar fijn. Na het nemen van de obligate foto, wandelden we verder naar de voorkant van het Vrieselhof voor de groepsfoto.
We konden ons doel (de Remise) zien liggen en aangezien er toch wat water uit de hemel begon te vallen, zijn we snel naar binnen gegaan om te genieten van onze welverdiende lunch.
Niettegenstaande de uitgebreide keuze, was iedereen toch in een korte tijd bediend. We hadden het de mensen daar gemakkelijk gemaakt door het aperitief aan te bieden (van de club : sorry François).
Om het in het kort samen te vatten : een mooie wandeling, aangenaam gezelschap en lekker eten, wat moeten we nog meer hebben?? We breien nog een vervolg hieraan, maar dan op een andere plaats.
Verslag: François Stiphout
Klik om te vergroten